m
เท่าที่เห็น ก็รู้ว่ามันจบลงแล้ว เธอหมดใจให้กัน รู้อย่างนั้นก็ยังไม่กล้าไป
ใจไม่แข็งพอ ต้องรอให้เธอบอก
m
ฉันแทบจะขาดใจ เมื่อวันและคืนนั้นคืบคลานไปอย่างนี้
เหมือนวันละหนึ่งปี แค่อาทิตย์เดียวมันคล้ายนานเกินทนไหวยังกับเจ็ดปี
ฉันกลัวถึงวันได้ยินคำนั้น ออกจากปากเธอ
ว่าพอกันที ไม่มีปัญญา หนีเธอไป ไม่มี ไม่มีทาง ก็อ่อนแอเกิน จะเลิกกัน
ต้องคอยผวา ทั้งคืน ทุกวัน เธอจะบอกลาฉัน ในวันไหน
ที่ต้องทุกข์ ทนทรมานอยู่อย่างนี้ เหมือนไม่มีหนทาง เพราะส่วนลึกข้างในยังรักเธอ
เลยไม่กล้าไป ต้องรอให้เธอบอก
r
มีหลายทีที่เคย ตัดสินใจจากไป สุดท้ายไม่เคยทำได้ สักที
m
r
m
Thao Thi Hen Ko Ru Wa Man Chop Long Laeo Thoe Mot Chai Hai Kan Ru Yang Nan Ko Yang Mai Kla Pai
Chai Mai Khaeng Pho Tong Ro Hai Thoe Bok
m
Chan Thaep Cha Khatchai Muea Wan Lae Khuen Nan Khuep Khlan Pai Yang Ni
Muean Wan La Nueng Pi Khae Athit Diao Man Khlai Nan Koen Thon Wai Yang Kap Chet Pi
Chan Klua Thueng Wan Daiyin Kham Nan Ok Chak Pak Thoe
Wa Phokan Thi Mai Mi Panya Ni Thoe Pai Mai Mi Mai Mi Thang Ko On-ae Koen Cha Loek Kan
Tong Khoi Phawa Thang Khuen Thuk Wan Thoe Cha Bok La Chan Nai Wan Nai
Thi Tong Thuk Thon Thoraman Yu Yang Ni Muean Mai Mi Honthang Phro Suan Luek Khangnai Yang Rak Thoe
Loei Mai Kla Pai Tong Ro Hai Thoe Bok
r
Mi Lai Thi Thi Khoei Tatsinchai Chak Pai Sutthai Mai Khoei Tham Dai Sak Thi
m
r
