m งานเลี้ยงเลิกราจำลาร้าง ไปตามเส้นทางทางของตัวเอง คนเราต่างคนต่างมีฝัน พันธะผูกพันเงื่อนไขจำเป็น สุขเพียงชั่วคราว เมื่อได้พบกัน เวลานั้นน้อยเหลือเกิน กั้นเราต้องห่าง รอคอยนั้นยั่งยืน หลังเราบอกกล่าวคำลา ลาลา ในความอบอุ่นอันลึกซึ้ง ในห้วงคำนึงรู้คิดถึงกัน คือการจำยอมยอมลาร้าง ไปตามเส้นทางเพื่อหวังพบกัน พูดคุยทักทาย ให้กำลังใจ ปลอบโยนและห่วงใย คือความหวังดี ทุกทุกสิ่งที่มี ซึ้งใจอบอุ่นใจ อบอุ่นใจ ในคืนเงียบเหงาที่ดาวหาย อยู่อย่างเดียวดายเงียบเหงาวังเวง เจ็บจนยอมแพ้แก่จุดหมาย เจอความหลากหลายสับสนตนเอง เหม่อมองผู้หวังดี ไม่มีเคียงข้าง เหนื่อยล้ามองเห็นเส้นทาง ก้าวไกลแสนไกล อยากกลับมาที่เดิม เสริมกำลังใหม่ เช่นอดีตที่ผ่านมา เท่านี้ก็สุขใจ ก็สุขใจ m r

m Ngan Liang Loek Ra Cham La Rang Pai Tam Senthang Thang Khong Tua-eng Khonrao Tang Khon Tang Mi Fan Phantha Phukphan Ngueankhai Champen Suk Phiang Chuakhrao Muea Dai Phop Kan Wela Nan Noi Lueakoen Kan Rao Tong Hang Rokhoi Nan Yangyuen Lang Rao Bokklao Kham La Lala Nai Khwam Op-un An Lueksueng Nai Huang Khamnueng Rukhit Thuengkan Khue Kan Chamyom Yom La Rang Pai Tam Senthang Phuea Wang Phop Kan Phutkhui Thakthai Hai Kamlangchai Plopyon Lae Huangyai Khue Khwamwang Di Thuk Thuk Sing Thi Mi Sueng Chai Op-un Chai Op-un Chai Nai Khuen Ngiapngao Thi Dao Hai Yu Yang Diaodai Ngiapngao Wangweng Chep Chon Yom Phae Kae Chutmai Choe Khwam Laklai Sapson Ton-eng Moe Mong Phu Wang Di Mai Mi Khiang Khang Nueai La Monghen Senthang Kao Klai Saen Klai Yak Klap Ma Thi Doem Soem Kamlang Mai Chen Adit Thiphanma Thaoni Ko Sukchai Ko Sukchai m r