m จากไปแล้วดังลมรำเพย โอ้อกเอ๋ยไม่หวนกลับหลัง ดั่งราตรีที่ลืมรุ่งราง ดุจดาวที่หลงฟ้ากว้าง ดั่งทางที่ร้างสัญจร จากไปแล้วหนอความหวังดี คอยจู้จี้หว่งใยไถ่ถอน แว่นเสื้อผ้าหยูกยากระเซ้าเง้างอน อยู่ตรงไหนฟูกหมอน ไถ่ถามกับความคิดถึง เพียงน้ำคำกล่าวลาเข้มแข็ง ขวัญโรยอ่อนเรี่ยวแรง หลั่งรินน้ำตาคราหนึ่ง จากก็เจ็บ อยู่ก็จำเจจึง ไปเพื่อไถ่ถามถึง ห่วงหากันอีกสักหน เหม่อมองแล้วเมื่อไหร่จะมา ห่วงหนักหนาว่าจะสับสน ไต่แสงดาวกับใครกี่คน ไปเพื่อจะหลุดพ้น หรือตั้งใจไปเหงา m m r m

m Chak Pai Laeo Dang Lom Ramphoei O Ok Oei Mai Huan Klaplang Dang Ratri Thi Luem Rung Rang Dut Dao Thi Long Fa Kwang Dang Thang Thi Rang Sanchon Chak Pai Laeo No Khwamwang Di Khoi Chuchi Wong Yai Thaithon Waen Sueapha Yukya Krasao Ngao Ngon Yu Trong Nai Fuk Mon Thaitham Kap Khwamkhit Thueng Phiang Nam Khamklao La Khemkhaeng Khwan Roi On Riaoraeng Lang Rin Namta Khra Nueng Chak Ko Chep Yu Ko Chamche Chueng Pai Phuea Thaitham Thueng Huang Ha Kan Ik Sak Hon Moe Mong Laeo Muearai Cha Ma Huang Nakna Wa Cha Sapson Tai Saeng Dao Kap Khrai Ki Khon Pai Phuea Cha Lutphon Rue Tangchai Pai Ngao m m r m