m m คนบางคน บ่ได๊เกิดมาเพื่อเฮา เขาเลยอยู่ไปของเขา เขาเลยบ่มักเฮาจ้อย คนงามจั่งน้อง เทียบกันแล้วห่างอ้ายสุดสอย น้องทำงานสูงแถมงามจนย้อย ส่ำดาวสูงลอย อยู่ไกลทุกคืน พอได้มี โอกาสได้ใกล้ชิดกัน ก็ตอนเดินผ่านเท่านั้น ได้กลิ่นหอมหัวใจยังชื่น ลมลมแล้งแล้ง พอมีแฮงหายใจข้ามคืน ยิ้มเจ้าหยอกใจตัวอ้ายให้ชื่น ปลื้มใจจนยืน ฝันดีคาหม่อง แต่ความจริงคือ ดาวมีไว้เบิ่ง อ้ายเอื้อมบ่ถึง ดอกเด้อหัวใจของน้อง หลับตาฝันอ้ายจั่งได้กอด ยามคึดฮอดได้แต่หลอยมอง ไร้วาสนา ได้เป็นเจ้าของดาวนั่น ถึงผูกคอตาย ใต้ต้นบักเขือขื่น คงบ่อาจฝืน ชะตาที่ฟ้าแบ่งกั้น น้องอาจเกิดมาเพื่อเขาคนอื่น อ้ายได้แต่ยืนแหงนมองเท่านั้น ดาวก็ยังเป็นดาวทุกวัน บ่แม่นของเฮา m r ดาว นั้นมีไว้เบิ่ง

m m Khon Bang Khon Bo Dai Koet Ma Phuea Hao Khao Loei Yu Pai Khong Khao Khao Loei Bo Mak Hao Choi Khon Ngam Chang Nong Thiap Kan Laeo Hang Ai Sut Soi Nong Thamngan Sung Thaem Ngam Chon Yoi Sam Dao Sung Loi Yu Klai Thuk Khuen Pho Dai Mi Okat Dai Klaichit Kan Ko Ton Doen Phan Thaonan Dai Klin Hom Huachai Yang Chuen Lom Lomlaeng Laeng Pho Mi Haeng Haichai Kham Khuen Yim Chao Yok Chai Tua Ai Hai Chuen Pluem Chai Chon Yuen Fan Di Kha Mong Tae Khwamching Khue Dao Mi Wai Boeng Ai Ueam Bo Thueng Dok Doe Huachai Khong Nong Lapta Fan Ai Chang Dai Kot Yam Khuet Hot Dai Tae Loi Mong Rai Watsana Dai Pen Chaokhong Dao Nan Thueng Phuk Kho Tai Tai Ton Bak Khuea Khuen Khong Bo At Fuen Chata Thi Fa Baeng Kan Nong At Koet Ma Phuea Khao Khon Uen Ai Dai Tae Yuen Ngaen Mong Thaonan Dao Ko Yang Pen Dao Thuk Wan Bo Maen Khong Hao m r Dao Nan Mi Wai Boeng