m m โทรหาแหน่เด้อ จำเบอร์โทรน้องได้บ่ น้องจะเฝ้ารอ อ้ายโทรหาเวลาเลิกงาน มีเรื่องเว้านำ อยากคุยสองคนเท่านั้น วันก่อนที่เราพบกัน คนหลายน้องเว้าบ่ได้ เชื่อใจแท้เด้ จึงเทใจคบเรื่อยมา เป็นที่ปรึกษา คอยปรับทุกข์เวลาวุ่นใจ จากพ่อแม่มา ที่พึ่งหนึ่งเดียวคืออ้าย ถึงตัวทำงานห่างไกล แต่ใจฮักตามเป็นเงา เบอร์เก่าเวลาเดิม ช่วยเติมเสียงให้ได้ยิน เป็นวิตามิน สร้างภูมิคุ้มกันความเหงา บ่ได้ฟังเสียง คือจั่งบ่ได้กินข้าว คึดฮอดบวกกับความเหงา นั่งเฝ้ามือถือคือบ้า โทรหาแหน่เด้อ กดเบอร์ที่ใจเฝ้าจำ มีผู้อยู่นำ ย้านอ้ายทำเป็นลืมเวลา มีเรื่องอยากถาม เก็บไว้นานย้านใจอ่อนล้า เอาไว้บาดอ้ายโทรหา ค่อยปรึกษากันสองคน m m r m

m m Tho Ha Nae Doe Cham Boe Tho Nong Dai Bo Nong Cha Fao Ro Ai Tho Ha Wela Loek Ngan Mi Rueang Wao Nam Yak Khui Song Khon Thaonan Wan Kon Thi Rao Phop Kan Khon Lai Nong Wao Bo Dai Chueachai Thae De Chueng The Chai Khop Rueai Ma Pen Thiprueksa Khoi Prapthuk Wela Wun Chai Chak Phomae Ma Thiphueng Nueng Diao Khue Ai Thueng Tua Thamngan Hangklai Tae Chai Hak Tam Pen Ngao Boe Kao Wela Doem Chuai Toem Siang Hai Daiyin Pen vitamin Sang Phumkhumkan Khwam Ngao Bo Dai Fang Siang Khue Chang Bo Dai Kin Khao Khuet Hot Buak Kap Khwam Ngao Nang Fao Mue Thue Khue Ba Tho Ha Nae Doe Kot Boe Thi Chai Fao Cham Mi Phu Yu Nam Yan Ai Thampen Luem Wela Mi Rueang Yak Tham Kep Wai Nan Yan Chai Onla Ao Wai Bat Ai Tho Ha Khoi Prueksa Kan Song Khon m m r m