m m เหมือนอ้างว้างอยู่เพียงลำพัง ในห้องที่ไร้ประตู เหมือนต้นไม้ขาดคนมาดู แห้งแล้งลงไปทุกทีทุกที เหมือนเปลวเทียนอ่อนแรงกำลัง ยิ่งนานยิ่งดูริบหรี่ เหมือนชีวิตถูกทิ้งในความเงียบงัน เกือบคิดว่าไม่มีแล้ว คนที่เกิดมาเพื่อฉัน แต่แล้วเธอก็เดินเข้ามา ความรักของเธอลบคำว่าเหงา และเขียนคำว่าเข้าใจ ได้รู้ว่าควรหายใจเพื่อใคร ให้ฉันยิ้มได้อีกคน จากวันนี้โลกจะมีคนเหงา น้อยลงไปสองคน ไม่มีแล้วคนที่ใจหม่นหม่น เมื่อเรามีกันและกัน เหมือนว่าห้องได้เจอประตู เปิดมาพบความสวยงาม เหมือนต้นไม้มีคนรดน้ำ ให้มันชุ่มชื้นขึ้นมาขึ้นมา เหมือนเปลวเทียนได้มือประคอง ป้องลมให้ไฟสว่าง เหมือนชีวิตได้เจอปลายทางสักที r m r

m m Muean Angwang Yu Phiang Lamphang Nai Hong Thi Rai Pratu Muean Tonmai Khat Khon Ma Du Haenglaeng Long Pai Thukthi Thukthi Muean Pleo Thian On Raeng Kamlang Ying Nan Ying Du Ripri Muean Chiwit Thuk Thing Nai Khwam Ngiap Ngan Kueap Khit Wa Mai Mi Laeo Khon Thi Koet Ma Phuea Chan Tae Laeo Thoe Ko Doen Khao Ma Khwam Rak Khong Thoe Lop Kham Wa Ngao Lae Khian Kham Wa Khaochai Dai Ru Wa Khuan Haichai Phuea Khrai Hai Chan Yim Dai Ik Khon Chak Wanni Lok Cha Mi Khon Ngao Noi Long Pai Song Khon Mai Mi Laeo Khon Thi Chai Mon Mon Muea Rao Mi Kanlaekan Mueanwa Hong Dai Choe Pratu Poet Ma Phop Khwam Suai-ngam Muean Tonmai Mi Khon Rotnam Hai Man Chumchuen Khuen Ma Khuen Ma Muean Pleo Thian Dai Mue Prakhong Pong Lom Hai Fai Sawang Muean Chiwit Dai Choe Plaithang Sak Thi r m r