m ยอมคงต้องยอมรับความจริง ว่าที่จริงเธอเองไม่เคยคิดมีใจ เธอ เป็นแค่คนไกล เอื้อมมือคว้ายังไงไม่เคยได้ตัว เธอ m เธอคงเปรียบเป็นเช่นกองไฟ อุ่นสบายถ้ายืนห่างไฟได้พอดี พอ ไปใกล้ทุกที ที่อุ่นนั้นมันกลายมาเป็นร้อนเกินไป ได้แต่มองเห็นไกลไกล ไม่อาจคว้ามาครอง ฉันก็คงต้องยอมแค่นั้น ไม่มีทางใกล้ตัวเธอ ภาพเธอเริ่มเลือนไป สุดท้ายจำยอมเข้าใจว่าไกลเกิน ตามันเอ่อนองด้วยน้ำตา ให้เวลากับความอ่อนแอของหัวใจ มัน คงไม่นานไป ที่จะฝืนทำใจให้ยอมรับความจริง m r m

m Yom Khong Tong Yomrap Khwamching Wa Thiching Thoe Eng Mai Khoei Khit Mi Chai Thoe Pen Khae Khon Klai Ueam Mue Khwa Yangngai Mai Khoei Dai Tua Thoe m Thoe Khong Priap Pen Chen Kongfai Un Sabai Tha Yuen Hang Fai Dai Phodi Pho Pai Klai Thukthi Thi Un Nan Man Klai Ma Pen Ron Koenpai Dai Tae Monghen Klai Klai Mai At Khwa Ma Khrong Chan Ko Khong Tong Yom Khaenan Mai Mi Thang Klai Tua Thoe Phap Thoe Roem Luean Pai Sutthai Chamyom Khaochai Wa Klai Koen Ta Man Oe Nong Duai Namta Hai Wela Kap Khwam On-ae Khong Huachai Man Khong Mai Nan Pai Thi Cha Fuen Tham Chai Hai Yomrap Khwamching m r m