m ในคืนที่เงียบเหงา ที่ไม่มีแม้แสงไฟ อยู่บนถนนที่ยาวไกล เหม่อมองออกไปสุดสายตา สิ่งดีดีที่หายไป กับความหม่นหมองของดวงจันทร์ วุ่นวายสับสนมารวมกัน แต่ว่าฉันยังคงต้องเดินทาง วันและคืนมีความต่าง จะสุขจะเศร้าอะไรแค่เพียงแค่พริบตา หากจะรอจนเช้า ค่ำคืนที่มืดมิดฉันเดินออกไป ความเหงาเข้าปกคลุมฉัน ฉันได้แต่กลัว เพราะฉันไม่มีใคร ไม่ว่าจะหันไปทางใด มองไปบนฟ้าไม่มีแม้แสงจันทร์ แล้วเจ้าดวงอาทิตย์แค่เพียงอึดใจ สาดแสงทองส่องให้ฉันเห็นตอนเช้า ช่างแสนสบายใจ ก็ปล่อยเอาความกลัวทิ้งไป แค่ให้เวลาเปลี่ยน ไม่เจอคงไม่เห็นความต่าง จากคืนมืดมิดที่ยาวนาน เปลี่ยนเป็นท้องฟ้าที่ใสสว่าง เป็นธรรมดาที่โลกต้องหมุนไป r m m r

m Nai Khuen Thi Ngiapngao Thi Mai Mi Mae Saengfai Yu Bon Thanon Thi Yao Klai Moe Mong Ok Pai Sut Saita Sing Di Di Thi Hai Pai Kap Khwam Monmong Khong Duangchan Wunwai Sapson Ma Ruam Kan Taewa Chan Yangkhong Tong Doenthang Wan Lae Khuen Mi Khwam Tang Cha Suk Cha Sao Arai Khae Phiangkhae Phrip Ta Hak Cha Ro Chon Chao Khamkhuen Thi Muet Mit Chan Doen Ok Pai Khwam Ngao Khao Pokkhlum Chan Chan Dai Tae Klua Phro Chan Mai Mi Khrai Maiwa Cha Han Pai Thang Dai Mong Pai Bon Fa Mai Mi Mae Saengchan Laeo Chao Duang-athit Khae Phiang Uetchai Sat Saeng Thong Song Hai Chan Hen Tonchao Chang Saen Sabaichai Ko Ploi Ao Khwamklua Thing Pai Khae Hai Wela Plian Mai Choe Khong Mai Hen Khwam Tang Chak Khuen Muet Mit Thi Yaonan Plian Pen Thongfa Thi Sai Sawang Pen Thammada Thi Lok Tong Mun Pai r m m r