m อยู่คนเดียวกับตอนเย็นเย็น และก็ไม่เห็นว่าจะต้องมีใครใครมาเคียงข้าง อยู่ลำพังกับความอ้างว้าง นั่งมองดูแสงรำไรของดวงตะวันจนลับไป เหม่อมองจันทร์ที่ลอยขึ้นมา ดึกดื่นอย่างนี้แล้วเพื่อนที่มีที่ดีที่สุดคือหมอนข้าง อยู่เหงาเหงาอย่างคนที่ปล่อยวาง ก็อยู่อย่างนี้จนชิน ไอ้คนไม่รู้ก็คอยจะถามทำไมไม่หาใคร สักคน เข้าใจ และรักจริง ก็ทุกคน ดูแสนดี ดูจริงใจ ก็ยินดีที่ได้เจอ แต่ โน โน   โน โน โน โน โว โว ก็เพราะเวลาฉันรักรักจริง มันมาไม่นิ่งเหมือนตอนเธอมาทิ้งไป คนมันรักมาก มันก็เลยเสียดาย มันปวดใจจะบอกใครก็ไม่ช่วย เพราะรักเองเจ็บเอง ก็อยู่อย่างคนไม่มีแฟน จะหาใครมาแทน ก็กลัวว่าเขาจะมาซ้ำ ก็เดี๋ยวนี้คนน่ะใจดำ เลยคบกันเที่ยวแบบขำขำ ก็เจ็บประจำ ก็เลยต้องอยู่คนเดียว m r

m Yu Khon Diao Kap Ton Yen Yen Lae Ko Mai Hen Wa Cha Tong Mi Khrai Khrai Ma Khiang Khang Yu Lamphang Kap Khwam Angwang Nang Mong Du Saeng Ramrai Khong Duangtawan Chon Lap Pai Moe Mong Chan Thi Loi Khuen Ma Duekduen Yang Ni Laeo Phuean Thi Mi Thi Di Thisut Khue Monkhang Yu Ngao Ngao Yang Khon Thi Ploi Wang Ko Yu Yang Ni Chon Chin Ai Khon Mai Ru Ko Khoi Cha Tham Thammai Mai Ha Khrai Sak Khon Khaochai Lae Rak Ching Ko Thuk Khon Du Saen Di Du Chingchai Ko Yindi Thi Dai Choe Tae No No No No No No Wo Wo Ko Phro Wela Chan Rak Rak Ching Man Ma Mai Ning Muean Ton Thoe Ma Thing Pai Khon Man Rak Mak Man Ko Loei Siadai Man Puat Chai Cha Bok Khrai Ko Mai Chuai Phro Rak Eng Chep Eng Ko Yu Yang Khon Mai Mi Faen Cha Ha Khrai Ma Thaen Ko Klua Wa Khao Cha Ma Sam Ko Diaoni Khon Na Chaidam Loei Khop Kan Thiao Baep Kham Kham Ko Chep Pracham Ko Loei Tong Yu Khon Diao m r