m ฟ้าที่เคยสวยงาม แดดที่ทำให้อุ่นเหลือเกิน มันเหมือนชีวิตก้าวเดิน อยู่ในฤดูสดใส แล้วเมื่อคนแสนดี ในวันนี้เป็นคนแสนไกล ฤดูอบอุ่นของใจ ก็กลับกลายเป็นความมืดมัว เพราะเธอมาทิ้งกัน แต่ละวันจึงมืดสลัว เมฆดำของความหวาดกลัว ปกคลุมเอาไว้ เธอทำให้ฉันร้องไห้ เหมือนใจจะขาดแล้วเธอ ความเข้มแข็งไม่เหลือ ไม่เจอไม่รู้อยู่ไหน เปียกปอนไปกับฝนตก ที่ไหลที่รินลงมาจากฟ้าใจ ไม่เพียงแค่พาความรักไป แต่เธอทิ้งฤดูฝนไว้บนใบหน้ากัน มีแต่คืนสีเทา อยู่กับเช้าที่ทรมาน นั่งคุยกับความร้าวราน ไม่เคยมีความหวังใด รอให้ลมฝนซา ก็ไม่รู้ว่านานเท่าไร น้ำตาจะยอมแห้งไป จากดวงใจที่ยังมืดมัว r m r อีกไม่ช้าน้ำตาเหล่านั้น มันคงท่วมใจ m

m Fa Thi Khoei Suai-ngam Daet Thi Thamhai Un Lueakoen Man Muean Chiwit Kao Doen Yu Nai Ruedu Sotsai Laeo Muea Khon Saen Di Nai Wanni Pen Khon Saen Klai Ruedu Op-un Khong Chai Ko Klapklai Pen Khwam Muetmua Phro Thoe Ma Thing Kan Taela Wan Chueng Muet Salua Mek Dam Khong Khwam Watklua Pokkhlum Ao Wai Thoe Thamhai Chan Ronghai Muean Chai Cha Khat Laeo Thoe Khwam Khemkhaeng Mai Luea Mai Choe Mai Ruyu Nai Piak Pon Pai Kap Fon Tok Thi Lai Thi Rin Long Ma Chak Fa Chai Mai Phiangkhae Pha Khwam Rak Pai Tae Thoe Thing Ruedu Fon Wai Bon Baina Kan Mi Tae Khuen Si Thao Yu Kap Chao Thi Thoraman Nang Khui Kap Khwam Raoran Mai Khoei Mi Khwamwang Dai Ro Hai Lom Fon Sa Ko Mai Ru Wa Nan Thaorai Namta Cha Yom Haeng Pai Chak Duangchai Thi Yang Muetmua r m r Ik Mai Cha Namta Laonan Man Khong Thuam Chai m