m อันคนเราหญิงชายทั้งหลายแหล่ ต่างมีดีมีแย่อยู่พอพอกัน ถึงเมื่อคราวแรกเจอกันมักหวานชื่น ต่างหยิบยื่นความดีให้แก่กัน ผมเป็นสุภาพบุรุษนะครับ ฉันเป็นสุภาพสตรีค่ะ ผมไม่กินเหล้าไม่สูบยานะ ฉันก็ไม่ยุ่งไม่ขี้บ่น วันเวลาผันไปช่างหวานชื่น ต่างหยิบยื่นไมตรีดีต่อกัน ความรักความงดงามช่างยิ่งใหญ่ จึงตกลงปลงใจไปแต่งงานกัน m ผมยังกลับบ้านตรงเวลานะ ฉันเป็นแม่บ้านที่ดีค่ะ ผมให้เงินเดือนคุณหมดเลยนะ ฉันจะใช้สอยอย่างประหยัดค่ะ m วันเวลาผันไปแหมชักเบื่อ ต่างไม่เหลือสิ่งดีมาอวดกัน ต่างคนต่างเริ่มทำในสิ่งใหม่ เริ่มกระทำตามใจที่ต้องการ ผมไปกินเหล้ากับเพื่อนมานะ ฉันไปงานเลี้ยงที่ทำงานย่ะ ผมเหลือเงินให้คุณแค่นี้พอนะ ฉันก็มีภาระใช้มากกว่าเก่า ยามเมื่อความอดทนถึงที่สุด จึงต้องหยุดไว้ตรงเลิกรากัน มันจึงเป็นผลงานที่แสนห่วย คนที่ซวยก็คือตัวลูกน้อย

m An Khonrao Ying Chai Thang Lailae Tang Midi Mi Yae Yu Pho Phokan Thueng Muea Khrao Raek Choe Kan Mak Wan Chuen Tang Yipyuen Khwamdi Hai Kae Kan Phom Pen Suphapburut Na Khrap Chan Pen Suphapsatri Kha Phom Mai Kin Lao Mai Sup Ya Na Chan Ko Mai Yung Mai Khi Bon Wanwela Phan Pai Chang Wan Chuen Tang Yipyuen Maitri Di To Kan Khwam Rak Khwam Ngotngam Chang Yingyai Chueng Toklong Plongchai Pai Taengngan Kan m Phom Yang Klapban Trong Wela Na Chan Pen Maeban Thi Di Kha Phom Hai Ngoenduean Khun Mot Loei Na Chan Cha Chaisoi Yang Prayat Kha m Wanwela Phan Pai Mae Chak Buea Tang Mai Luea Sing Di Ma Uat Kan Tang Khon Tang Roem Tham Nai Sing Mai Roem Kratham Tamchai Thi Tongkan Phom Pai Kin Lao Kap Phuean Mana Chan Pai Ngan Liang Thi Thamngan Ya Phom Luea Ngoen Hai Khun Khaeni Pho Na Chan Ko Mi Phara Chai Mak Kwa Kao Yam Muea Khwam Otthon Thueng Thisut Chueng Tong Yut Wai Trong Loek Ra Kan Man Chueng Pen Phonngan Thi Saen Huai Khon Thi Suai Kokhue Tua Luk Noi