m บางทีคนเราก็โดนความเหงาเล่นงาน มันทรมานจนมันต้านทานไม่ไหว ก็รู้ว่าทางนั้นตัน มันจะไปได้ไกลแค่ไหน รักทำไม ก็รู้เธอมีเขา มันผิดตั้งแต่ที่เรามาใกล้ชิดกัน ที่เธอเลือกฉันเป็นเพื่อนระบายเรื่องเขา ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เธอมาหาเวลาที่เหงา รู้รึเปล่า มันเหมือนให้ความหวัง เกลียดตัวเองที่อ่อนไหว มันเผลอมันไผลรักเธอ รักเธอเหลือเกินจนลบไม่ออกจากหัวใจ มาไกลได้เพียงแค่นี้ เมื่อเธอยังเป็นของใคร ต้องค้างคามันต่อไป ไม่รู้เมื่อไรจะหลุดพ้นเสียที บางทีคนเราก็คงแค่เหงามากไป ที่ทำลงไปคงแค่หวั่นไหวแค่นั้น ฉันรู้ว่าเธอรักใคร ไม่มีทางจะมารักฉัน รู้ทุกอย่าง แต่สายเกินแก้ไข r m r

m Bangthi Khonrao Ko Don Khwam Ngao Lenngan Man Thoraman Chon Man Tanthan Mai Wai Ko Ru Wa Thang Nan Tan Man Cha Pai Dai Klai Khae Nai Rak Thammai Ko Ru Thoe Mi Khao Man Phit Tangtae Thi Rao Ma Klaichit Kan Thi Thoe Lueak Chan Pen Phuean Rabai Rueang Khao Thuk Khrang Thi Thalo Kan Thoe Ma Ha Wela Thi Ngao Ru Rue Plao Man Muean Hai Khwamwang Kliat Tua-eng Thi Onwai Man Phloe Man Phlai Rak Thoe Rak Thoe Lueakoen Chon Lop Mai Ok Chak Huachai Ma Klai Dai Phiangkhaeni Muea Thoe Yang Pen Khong Khrai Tong Khang Kha Man Topai Mai Ru Muearai Cha Lutphon Siathi Bangthi Khonrao Ko Khong Khae Ngao Mak Pai Thi Tham Long Pai Khong Khae Wanwai Khaenan Chan Ru Wa Thoe Rak Khrai Mai Mi Thang Cha Ma Rak Chan Ru Thuk Yang Tae Sai Koen Kaekhai r m r