m สองคนคู่ควรว่าด้วยความเหมาะสม สังคมว่าดี สองคนมั่งมีที่เกิดในชนชั้น เหมือนกันเท่าเทียม เดินคู่กันในวันนั้นวันฤกษ์ดี มุ่งตรงไปที่ว่าการ เซ็นชื่อกันด้วยรอยยิ้มชื่นบาน ก่อนงานวิวาห์ ใครจะรู้ว่ามีความรักหรือเปล่า เธอกับเขาเข้าประตูวิวาห์ ใครจะรู้ว่าอะไรสำคัญกว่า ถ้าไม่รักกันจริง m แล้วพอไม่นานก็เกิดการหักหลัง เริ่มชังเริ่มกลัว สองคนรู้ตัวว่าอดทนไม่ไหว ต้องไปที่ว่าการ เซ็นชื่อไปวันสุดท้ายที่ครองคู่ รู้ว่าสิ้นกันซะที เพียงอย่างเดียวที่ยังคงต้องมี เด็กคนนี้ลูกใคร เจ้าเด็กน้อยไม่เคยขอว่าต้องเกิด กำเนิดเขาขึ้นมา เกิดมาแล้วได้มาเจอแค่ใบหย่า โธ่ ไม่น่าให้เกิด r m

m Song Khon Khukhuan Wa Duai Khwam Mosom Sangkhom Wa Di Song Khon Mangmi Thi Koet Nai Chonchan Muean Kan Thaothiam Doen Khu Kan Nai Wan Nan Wan Roek Di Mung Trong Pai Thiwakan Sen Chue Kan Duai Roiyim Chuenban Kon Ngan Wiwa Khrai Cha Ru Wa Mi Khwam Rak Rue Plao Thoe Kap Khao Khao Pratu Wiwa Khrai Cha Ru Wa Arai Samkhan Kwa Tha Mai Rak Kan Ching m Laeo Pho Mai Nan Ko Koet Kan Haklang Roem Chang Roem Klua Song Khon Rutua Wa Otthon Mai Wai Tong Pai Thiwakan Sen Chue Pai Wan Sutthai Thi Khrong Khu Ru Wa Sin Kan Sa Thi Phiang Yang Diao Thi Yangkhong Tong Mi Dek Khon Ni Luk Khrai Chao Dek Noi Mai Khoei Kho Wa Tong Koet Kamnoet Khao Khuen Ma Koet Ma Laeo Dai Ma Choe Khae Bai Ya Tho Mai Na Hai Koet r m