m ฟากฟ้ายามเย็นเห็นแสงรำไร อาทิตย์จะลับโลกไป พระจันทร์จะโผล่ขึ้นมา หมู่มวลวิหค เหินลมอยู่กลางเวหา จะกลับคืนสู่ชายคา ชายป่าคือแหล่งพักพิง แต่น้องนางใยไม่เห็นกลับมา จากไปตั้งหลายปีกว่า ท้องนาบ้านเราเหงาจัง ลมหนาวพัดโบก โยกเรือนจนคล้ายจะพัง ผู้เฒ่าตายายลงนั่ง เหม่อรอด้วยใจเลื่อนลอย นกน้อยจากท้องนาราคาถูก เธอเป็นลูก ที่ถูกพ่อแม่ขายไป กตัญญูบิดา มารดาปานใด แม่สายจากเมืองเจียงฮาย ต้องไปสู่สังคมทราม m m เมื่อรู้สึกตัวก็สายเกินไป หมื่นพันที่เธอผ่านชาย หัวใจเธอจึงเย็นชา สังคมกระหน่ำซ้ำสองเธอต้องติดยา ไม่คิดหวนคืนบ้านนา ปรารถนาเพียงยาเมา ผู้เฒ่าล้มป่วยคนช่วยไปบอก เธอจึงจากเมืองบางกอก หวังไปให้ทันเวลา เอายาไปฝาก เอาหมากเอาพลูเสื้อผ้า แม่สายที่เธอจากมา เหมือนวาจาว่าสายเกินไป นกน้อย กลับมาแค่ทันพระสวด ใครเล่าเจ็บปวด รวดร้าวเท่าสาวเมืองเหนือ สังคมเมืองไทย ใครฟังเขาคงไม่เชื่อ ขายกินหมดแล้วเอื้องเหนือ ให้กับชายที่อู้บ่อจาง m

m Fakfa Yam Yen Hen Saeng Ramrai Athit Cha Lap Lok Pai Phrachan Cha Phlo Khuen Ma Mu Muan Wihok Hoen Lom Yu Klang Weha Cha Klap Khuen Su Chaikha Chai Pa Khue Laeng Phakphing Tae Nong Nang Yai Mai Hen Klap Ma Chak Pai Tang Lai Pi Kwa Thong Na Ban Rao Ngao Chang Lom Nao Phatbok Yok Ruean Chon Khlai Cha Phang Phuthao Ta Yai Long Nang Moe Ro Duai Chai Lueanloi Nok Noi Chak Thong Na Rakha Thuk Thoe Pen Luk Thi Thuk Phomae Khai Pai Katanyu Bida Manda Pan Dai Mae Sai Chak Mueang Chiang Hai Tong Pai Su Sangkhom Sam m m Muea Rusuek Tua Ko Sai Koenpai Muen Phan Thi Thoe Phan Chai Huachai Thoe Chueng Yen Cha Sangkhom Kranam Sam Song Thoe Tong Tit Ya Mai Khit Huan Khuen Ban Na Pratthana Phiang Ya Mao Phuthao Lom Puai Khon Chuai Pai Bok Thoe Chueng Chak Mueang Bangkok Wang Pai Hai Than Wela Ao Ya Pai Fak Ao Mak Ao Phlu Sueapha Mae Sai Thi Thoe Chak Ma Muean Wacha Wa Sai Koenpai Nok Noi Klap Ma Khae Than Phra Suat Khrai Lao Cheppuat Ruat Rao Thao Sao Mueang Nuea Sangkhom Mueangthai Khrai Fang Khao Khong Mai Chuea Khai Kin Mot Laeo Ueang Nuea Hai Kap Chai Thi U Bo Chang m