m มีเพียงเธอตรงมุมห้องนั้น ปิดประตูปิดตาย อยู่คนเดียวไม่ยอมให้ใคร ได้ผ่านมา เธอก็ถามตัวเองซ้ำซ้ำ ปาดน้ำที่ไหลจากตา ทำไมต้องเหงา ทำไมต้องเหงา ยิ่งเวลาที่ฝนตกพรำ ทำให้ยิ่งปวดใจ ยิ่งมีลมที่พัดผ่านไป ยิ่งเหน็บหนาว สิ่งที่ฉันเองพอจะรู้ ชีวิตของคนอย่างเรา ใครใครก็เหงา เป็นกันทั้งนั้น เธอไม่ใช่คนเดียว ที่เจอกับความเหงา เธอไม่ใช่คนเดียว ที่รออย่างเงียบเหงา คนเหงาใจ มีเป็นล้าน เธอก็เป็นไม่ต่างจากเขา ฉันเองก็เหงา ก็มีเพื่อนเล่นเป็นเงา เท่าเท่าเธอ m กับบางคนที่มีคู่ใจ ดูคล้ายคล้ายไม่เหงา แต่ในใจลึกลึกพวกเขา เก็บอะไรไว้ ก็ชีวิตคนเราซับซ้อน เกินรู้และเกินเข้าใจ แต่ไม่เป็นไร ทำใจดีดี r เปิดประตูออกมา มาพบเจอคนขี้เหงาด้วยกัน โลกแห่งคนขี้เหงา มันกว้างใหญ่เกินโลกใดทั้งนั้น r m ก็มีเพื่อนเล่นเป็นเงา เท่าเท่าเธอ m

m Mi Phiang Thoe Trong Mum Hong Nan Pit Pratu Pittai Yu Khon Diao Mai Yom Hai Khrai Dai Phan Ma Thoe Ko Tham Tua-eng Sam Sam Pat Nam Thi Lai Chak Ta Thammai Tong Ngao Thammai Tong Ngao Ying Wela Thi Fon Tok Phram Thamhai Ying Puat Chai Ying Mi Lom Thi Phat Phan Pai Ying Nep Nao Sing Thi Chan Eng Pho Cha Ru Chiwit Khong Khon Yang Rao Khrai Khrai Ko Ngao Pen Kan Thangnan Thoe Mai Chai Khon Diao Thi Choe Kap Khwam Ngao Thoe Mai Chai Khon Diao Thi Ro Yang Ngiapngao Khon Ngao Chai Mi Pen Lan Thoe Ko Pen Mai Tang Chak Khao Chan Eng Ko Ngao Ko Mi Phuean Len Pen Ngao Thao Thao Thoe m Kap Bang Khon Thi Mi Khuchai Du Khlai Khlai Mai Ngao Tae Nai Chai Luek Luek Phuakkhao Kep Arai Wai Ko Chiwit Khonrao Sapson Koen Ru Lae Koen Khaochai Tae Mai Penrai Tham Chai Di Di r Poet Pratu Ok Ma Ma Phop Choe Khon Khi Ngao Duai Kan Lok Haeng Khon Khi Ngao Man Kwangyai Koen Lok Dai Thangnan r m Ko Mi Phuean Len Pen Ngao Thao Thao Thoe m